มีคดีในศาลสูงสหรัฐที่อาจยกเลิกกฎพื้นฐานที่สุดข้อหนึ่งเกี่ยวกับวิธีการทำงานของรัฐบาลกลางในเร็วๆ นี้ หากเป็นเช่นนั้น กฎระเบียบของรัฐบาลทุกประเภทจะง่ายกว่ามากสำหรับศาลที่จะล้มล้าง และหากเป็นเช่นนั้น ความไม่แน่นอนจะเป็นกฎใหม่สำหรับธุรกิจและชีวิตของคุณ แม้ว่าปีที่ผ่านมาจะมีคำตัดสินของศาลฎีกาตามมามากมาย แต่คำตัดสินนี้ซึ่งน่าจะเกิดขึ้นในปีหน้า อาจส่งผลกระทบที่ใหญ่ที่สุดต่อผู้บรรจุหีบห่อ ของการตัดสินใจใด ๆ ในรอบหลายทศวรรษ กรณีนี้เรียกว่า Loper Bright Enterprises v. Raimondo และคุณสามารถตรวจสอบรายละเอียดเฉพาะหรือประเด็นทั่วไปได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันเกี่ยวข้องกับความท้าทายต่อกฎระเบียบที่ออกโดย National Marine Fisheries Service ของรัฐบาล Biden ที่กำหนดให้เรือประมงต้องจ่ายค่ามอนิเตอร์บนเรือเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ตกปลาเกินขนาด ผู้ท้าชิงกล่าวว่ากฎหมายบอกให้หน่วยงานกำหนดให้มีการตรวจสอบ แต่ไม่ได้บอกว่าหน่วยงานสามารถเรียกร้องให้เรือประมงจ่ายเงินสำหรับพวกเขา อย่างไรก็ตาม ประเด็นทั่วไปที่น่าสนใจกว่าคือ: คดีนี้ทำให้เกิดคำถามว่าศาลควรปฏิบัติตามหลักคำสอนจากคดี “เชฟรอน” ในปี 2527 หรือไม่ กรณีนั้นซึ่งเกี่ยวข้องกับกฎมลพิษทางอากาศของ EPA ได้กำหนดแนวคิดว่าเมื่อศาลทบทวนกฎของหน่วยงานหรือการกระทำอื่นที่เกี่ยวข้องกับการตีความกฎหมาย และกฎหมายนั้นเงียบในหัวข้อหรือมีความคลุมเครือในทางใดทางหนึ่ง ศาลจะตรวจสอบเพื่อให้ แน่ใจว่าการตีความของหน่วยงานนั้น “สมเหตุสมผล” หากการตีความของหน่วยงานนั้นสมเหตุสมผล—นั่นคือไม่บ้าบิ่นหรือชัดเจนเกินขอบเขตของคำแนะนำของสภาคองเกรส—ก็จะถูกยึดถือ กล่าวอีกนัยหนึ่ง คดีเชฟรอนระบุว่า ศาลควร “เลื่อน” การตีความของหน่วยงาน เว้นแต่จะไม่สมเหตุสมผล (และอย่างไรก็ตาม หากกฎหมายของสภาคองเกรสชัดเจน ศาลก็จะตรวจสอบว่าหน่วยงานทำตามที่สภาคองเกรสสั่งหรือไม่) สิ่งที่ผู้พิพากษาไม่ควรทำ ในกรณีของ Chevron จะใช้แทนการตัดสินของผู้พิพากษาแทน ของหน่วยงานว่าควรตีความกฎหมายอย่างไรให้ถูกต้อง การบอกศาลให้เลื่อนการตีความของหน่วยงาน เว้นแต่การตีความนั้นจะไม่สมเหตุสมผล หลักคำสอนของเชฟรอนหมายความว่าศาลมักจะยึดถือกฎระเบียบเสมอเมื่อถูกท้าทายในศาลว่าทำผิดหรือขัดต่อรัฐธรรมนูญไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผู้พิพากษาและผู้สังเกตการณ์หลายคนกล่าวว่าเหตุผลหลักในการเลื่อนหน่วยงานคือหน่วยงานเหล่านั้นมีความเชี่ยวชาญเฉพาะเรื่องที่คุณต้องการให้พวกเขามีหากพวกเขากำลังจะออกกฎในหัวข้อใดหัวข้อหนึ่ง หน่วยงานกำกับดูแลมีบุคคลในพวกเขา โดยอุดมคติแล้ว ด้วยการฝึกอบรมและการศึกษาและประสบการณ์ที่ทำให้พวกเขาเป็นคนที่เหมาะสมในการตัดสินใจว่าจะจำกัดมลพิษทางอากาศหรือทางน้ำอย่างไร หรือตัดสินใจว่ายาใหม่มีความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะออกสู่ตลาดหรือไม่ หรือเลือกสถานที่ที่จะ สร้างทางหลวงระหว่างรัฐ หรือที่เก็บกากนิวเคลียร์ หรือวิธีการป้องกันการจับปลาในมหาสมุทรมากเกินไป และอื่นๆ คดีเชฟรอนถูกอ้างถึงโดยคดีอื่นๆ อีก 19,000 คดี อ้างอิงจาก San Francisco Chronicle และที่สำคัญกว่านั้น คดีนี้เป็นหลักคำสอนทางกฎหมายมาเกือบ 40 ปีแล้ว ซึ่งเป็นที่พึ่งของอุตสาหกรรมและเจ้าหน้าที่กำกับดูแล เห็นได้ชัดว่าเมื่อคุณเลื่อนการตัดสินใจของหน่วยงานเป็นส่วนใหญ่ แสดงว่าคุณให้อำนาจแก่หน่วยงานเหล่านั้น แทนที่จะเป็นสภาคองเกรสหรือผู้พิพากษา (การสนทนานี้อาจทำให้นึกถึงคำตัดสินของผู้พิพากษาเมื่อเร็วๆ นี้ที่ให้การอนุมัติยาที่ใช้ในการทำแท้งของ FDA เมื่อหลายสิบปีก่อนเป็นโมฆะ คำตัดสินนั้นไม่ได้กล่าวถึงคดี Chevron แต่อย่างใด และฉันคาดการณ์ว่าศาลฎีกาจะพบแพทย์ที่เป็นโจทก์ในคดีนั้น ไม่มีสถานะ—สิทธิตามกฎหมายที่จะฟ้องร้อง—เพื่อฟ้องคดีตั้งแต่แรก) ผู้พิพากษาศาลฎีกาในปัจจุบันหลายคนแสดงความไม่พอใจต่อระบบที่อนุญาตให้หน่วยงานต่างๆ มีอำนาจมากมาย และบางส่วนของศาลเมื่อเร็วๆ นี้ การตัดสินใจได้สร้างวิธีแก้ปัญหาจากหลักคำสอน สิ่งที่น่าสังเกตมากที่สุดคือการสร้าง “หลักคำสอนของคำถามหลัก” ของศาลที่กล่าวว่าศาลไม่จำเป็นต้องเลื่อนการตีความของหน่วยงาน แม้ว่าพวกเขาจะมีเหตุผลก็ตาม หากคำตัดสินเกี่ยวข้องกับเรื่องที่กว้างขวาง การคัดค้านของพวกเขารวมถึงการให้อำนาจแก่เจ้าหน้าที่หน่วยงานที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งไม่สามารถควบคุมได้ เช่นเดียวกับข้อเท็จจริงที่ว่าการให้อำนาจแก่หน่วยงานมากในการตัดสินใจและกรอกรายละเอียดเกี่ยวกับประเด็นนโยบายเป็นการให้อำนาจทางกฎหมายแก่พวกเขาซึ่งตามรัฐธรรมนูญควรจะอยู่กับที่ สภาคองเกรส นี่เป็นเพียงการถกเถียงเกี่ยวกับแนวคิด “รัฐบาลสามสาขา” แบบเก่าที่คุณอาจเรียนรู้ในโรงเรียน แนวคิดคือรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกากำหนดให้ฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายบริหาร และฝ่ายตุลาการอยู่ในแนวทางของตน โดยฝ่ายนิติบัญญัติ (สภาและวุฒิสภา) เป็นผู้ออกกฎหมาย ฝ่ายบริหาร (นำโดยประธานาธิบดี) ดำเนินการและบังคับใช้กฎหมาย และฝ่ายตุลาการ (ศาลสูงสุดและศาลรัฐบาลกลางระดับล่าง) ตีความกฎหมาย หากเชฟรอนล้มเลิกและคุณจะไม่สามารถคาดหวังว่ากฎระเบียบส่วนใหญ่จะได้รับการปฏิบัติตาม ความสามารถในการคาดการณ์สำหรับธุรกิจจะลดลง และค่าใช้จ่ายในการปรับตัวให้เข้ากับกฎระเบียบที่จะเกิดขึ้น ไปบ่อยขึ้นและเร็วขึ้น ในกรณีนี้ มีเสียงสะท้อนของความลำเอียงต่อต้านความเชี่ยวชาญแบบตาบอดซึ่งดูเหมือนว่าจะแพร่ระบาดในประเด็นนโยบายสาธารณะมากเกินไปในทุกวันนี้—“จุดประสงค์ของกฎระเบียบนั้นไม่สำคัญสำหรับฉัน และทั้งหมดที่ฉันรู้ก็คือความเชี่ยวชาญที่คุณกล่าวหานั้นจำกัด อิสรภาพของฉัน” ก็อาจจะ แต่สังคมที่ซับซ้อนจะจัดการกับปัญหาที่ส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยและความเป็นธรรมของทุกคนได้อย่างไร เข้าใจแล้ว วิธีแก้ปัญหาของหน่วยงานที่มีดุลยพินิจมากเกินไปคือสภาคองเกรสควรทำให้กฎหมายมีความคลุมเครือน้อยลง วิธีแก้ปัญหาไม่ควรใช้ดุลยพินิจจากเจ้าหน้าที่กำกับดูแลและมอบให้ผู้พิพากษาเพราะเห็นแก่ประโยชน์ซึ่งผู้ลงคะแนนไม่มีสิทธิ์ขอความช่วยเหลือ (เราไม่ลงคะแนนให้พวกเขา) และผู้ที่อาจมีหรือไม่มีความเชี่ยวชาญแม้แต่น้อย ในพื้นที่ที่เกี่ยวข้อง เนื่องจากผู้พิพากษาศาลฎีกาหลายคนได้แสดงความไม่พอใจเกี่ยวกับหลักคำสอนของเชฟรอนแล้ว คำแนะนำที่ดีสำหรับผู้บรรจุหีบห่อทั้งหมดคือให้จับตาดูคดีใหม่นี้ แต่ถ้าการคาดการณ์ทั่วไปนั้นถูกต้องว่าหลักคำสอนนี้จะถูกยกเลิก ก็เตรียมตัวให้พร้อมในปีหน้าสำหรับการล่มสลายของรากฐานของระบบการกำกับดูแลของเรา และการเพิ่มขึ้นของความคาดเดาไม่ได้ คุณสามารถติดต่อ Eric Greenberg ได้ที่ greenberg@efg-law.com . หรือเยี่ยมชมเว็บไซต์ของบริษัทของเขาที่ www.ericfgreenbergpc.com ข้อมูลเท่านั้น ไม่ใช่คำแนะนำทางกฎหมาย
แหล่งที่มาของข้อมูล
